Me Zotin e gjeta Zotin
I heshtur në dhomën time
Mbështetur në një këndinë
Jashtë dritares po shikoj
Dhe mendimet shkojnë e vijnë
Po mendoj për botën mbarë
Dhe për qiellin me yje plot
Pastaj pyes veten time
Kush na solli në këtë botë
Përsëri pyes vetveten
A ka mundësi që kjo gjithësi
Të jetë krijuar vetvetiu
Me kaq hije e mjeshtëri
Shoh sendet që më rrethojnë
Sa bukur janë ndërtuar
Menjëherë mendja shkon
Tek mjeshtri që i ka punuar
Kur çdo gjë në këtë botë
E ka mjeshtrin e vet
Ashtu dhe gjithësia ka një Zot
Ai është Zoti i vërtetë
Asgjë nuk erdhi vetvetiu
Dhe sish produkt i rastësisë
Por çdo gjë që lindi, mbiu
Është nga Zoti i gjithësisë
Dhe kushdo që do të mohojë
Këtë krijim me kaq urtësi
Veç vetveten ka mohuar
E s’mund të quhet më njeri
Pra me Zotin e vërtetë
Unë e gjeta Zotin tim
Të mos kishte Zot në jetë
S’do kish gjallesa as krijim.
Mustafa Tërniqi
