Kjo është historia e mahnitshme e kthimit te vonshëm të vëllait Abdurrahmaan i cili kurrë nuk kishte bërë sexhde për All-llahun për 49 vjet dhe gjeti dritën e Islamit përmes një motre në Maldive. (Ai nuk pranoi të quhet me emrin e tij të mëparshëm, pas përqafimit të Islamit).
Kjo histori është shkruar nga motra e cila i dha atij Dawah, dhe është transmetuar nga ai para se të ndërroj jetë.
Abdurrahman ishte një mik i dashur i vëllait tim – më shumë, si miku i tij më i mirë. Ai vjen nga një sfond katolik, prindërit e të cilit janë katolikë romakë. Ai ishte i biri më i ri në familjen e tij. Babai dhe gjyshi i tij janë priftërinj të krishterë të cilët janë të devotshëm në besimin e tyre. Megjithatë, Abdurrahmaan gjithmonë mendonte në mënyrë kritike. Ai gjithmonë vinte në dyshim “Përse Perëndia dërgoi një djalë për të ruajtur njerëzimin? Pse Zoti të ketë dëshirat njerëzore për të lindur një bir? Pse Perëndia krijoi birin përmes një qenie të vdekshme njerëzore? Përse nuk mund Ai të krijojë një djalë, në rrugën që Ai kishte krijuar Adam AS dhe Hawa AS? A është Zoti aq i paaftë? Përse Zoti të ketë dëshirat e njeriut dhe të menduarit e njeriut?” Abdurrahman këto pyetje ia drejtoi priftit në qytetin e tij. Megjithatë, ata kurrë nuk ishin në gjendje t’i ofrojnë përgjigje për pyetjet e tij. Më saktë, ata gjithmonë i thonin atij të mos marrë në pyetje për punën e Perëndisë. Kjo ishte me të vërtetë shumë e vështirë për Abdurrahman! Si rezultat, me shumë dyshime dhe pyetje enigmatike në anën e pasme të së vdekurës, ai ngadalë u largua nga besimi i tij i mëparshëm. Në fund të fundit, ai harroi për Krijuesin dhe u bë një ateist, duke besuar se nuk ka gjë të tillë si një Krijues! Ai filloi duke besuar se përgjigjet për mënyrën se si universi dhe qeniet njerëzore erdhën në ekzistencë mund të gjenden nëpërmjet shkencës. Universi krijoi veten dhe qeniet njerëzore evoluan nga majmunët. Ne jemi një produkt i mutacionit gjenetik. Të gjitha krijesat e tjera që jetojnë erdhën në jetë në të njëjtën mënyrë! Kombet janë të shpërndara për shkak të ‘Bing Bang’ i cili ka ndodhur miliarda vite më parë. Si rezultat, në moshën 16 vjeçare, Abdurrahman hoqi dorë nga besimi i tij në Zot dhe i kaloi 33 vjet të jetës së tij si një ateist.
Ditët kaluan, Abdurrahmaan takoi vëllain tim dhe ata u bënë miq. Ai erdhi në Maldive me vëllain tim në një vizitë për të eksploruar vendin. Në lidhje me vizitën e tij të parë në Maldive, ai tha:
Po mendoja, më duhet të shoh ekstremizmin fetar në Maldive, dhe unë gjithmonë kam lexuar dhe dëgjuar se muslimanët janë ekstremist fundamental. Nga njohuritë e mia, Maldive është një vend qind-për-qind musliman dhe kam qenë i frikësuar për vdekje. Megjithatë, predispozitat e mia ndryshuan kur kam dëshmuar një skenë krejtësisht të ndryshme. Unë pashë plazhet e pacenuar, gra në rroba të zbuluara, dhe bare. Aty kishte gjithçka, përveç besimit. Kur unë pyeta mikun tim për këtë, e kuptova se isha në një vendpushim. Miku im më tha se ishujt e banuara janë të ndryshmëm. Pra, kam vizituar një nga ishujt, dhe për fat të keq, nuk kishte shumë ndryshim! Kishte vajza, por ata nuk ishin të mbuluara siç duhet, kishte një xhami, por adhuruesit ishin minimal – kjo nuk ishte ajo që unë e kisha pritur.
Një ditë vëllai im solli Abdurrahmaan në shtëpinë time për t’u takuar me anëtarët e familjes. Megjithatë, ai tha se edhe pse ka marrë shumë dashuri nga ata, ai nuk do të mund të zbatojë devotshmëri absolute në këtë familje. Duke shkruar për vizitën e tij të dytë në Maldive, Abdurrahmaan përmendi se çfarë me të vërtetë e ka shokuar atë, momenti kur ka parë motrën e shokut të tij (mua). Kjo është për shkak se unë isha e mbuluar plotësisht me nikab. Ai ka shkruajtur: Ajo nuk është gruaja e para moderne që unë kam parë. Unë nuk mund të shihja ndonjë gjë të saj, përveç syve. Ajo refuzoi të shtrëngojë dorën me mua! Kam dëgjuar se femrat në Islam janë tē shtypura dhe të nënshtruara. Burrat e tyre i mbulojnë ato plotësisht me fustan të zi dhe i parandalojnë të dalin jashtë dhe të arsimohen. Për shkak të asaj që ka qenë e ekspozuar në media, kam pasur një përshtypje shumë të keqe të Islamt në mendjen time. Kështu që unë nuk isha i lumtur për këtë dhe argumentova me mikun tim në lidhje me të. Unë kam qenë me të vërtetë i zemëruar se ajo ishte “e detyruar” të mbulojë veten.
“Ajo duhet të ketë lirinë për të treguar bukurinë e saj nëse ajo dëshiron! Eshtë trupi i saj! Ajo e ka lirinë e saj! Askush nuk ka të drejtë ta mbulojë atë me rrobat si këto”, tha Abdurrahamaan për mikun e tij. “Çfarë të drejte keni ju, të mbuloni atë ashtu dhe të mbani të mbyllur brenda në shtëpi?”.
Vëllai im, duke shikuar Abdurrahmaan, u përgjigj; “Unë nuk e detyrojë atë të vishet ashtu. Kjo është zgjedhja e saj! Edhe unë nuk isha i lumtur për këtë! Në fakt, edhe unë jam duke u përpjekur që ta bind atë të ndryshojë stilin e saj të veshjes. Por ajo nuk do të ndryshojë mendjen e saj “.
Ky incident ndryshoi diçka, në një farë mase, disa nga idetë e gabuara që ai kishte për Islamin. Ai e kuptoi se çfarë kishte mësuar nga mediat e ndryshme në të vërtetë ishin gënjeshtra dhe keqinterpretime të Islamit. Megjithatë, ai ende nuk besonte një Krijues.
Pas këtij incidenti, kam biseduar me atë shumë për Islamin dhe u përpoqa me shumë vështirësi ta sjellë në grigjën e Islamit, por ai nuk i kushtojë shumë vëmendje.
Pas dy vjetësh, Abdurrahmaan erdhi në Maldive përsëri mbi një ftese nga vëllai im. Gjatë kësaj vizite, unë e ftova atë për të vizituar Qendrën Islame ku kam punuar. Edhe pse ai nuk ishte me të vërtetë i interesuar për të vizituar xhaminë, ai e pranoi kërkesën time për të më respektuar mua. Ai tashmë e dinte se sa shumë isha duke u përpjekur për t’i treguar atij të vërtetën për Islamin, por ai i nuk kujdesej për këtë vëmendje.
Çfarë shkroi në librin e vizitorëve në Qendrën Islamike:
Unë betohem në një Zot i cili nuk ka shokë, kam lënë një ndjesi të çuditshme, kur për herë të parë vura këmbën time brenda xhamisë. Doja të kthehesha prapa dhe të dalë jashtë, por diçka më mbante të palëkundur brenda.
Ai e dëgjoi me vëmendje atë që unë tregova për xhaminë – datën e përurimit të saj dhe njerëzit që kishin ndihmuar në ndërtimin e xhamisë. Unë i thashë atij se kaligrafia Arabe shfaqet në pjesë të ndryshme të xhamisë ku ishin ajetet e Kur’anit të Shenjtë dhe se Kur’ani është libri ynë Hyjnor. Gjithashtu i tregova se ky libër iu shpall profetit tonë Muhamed s.a.v.s 1400 vjet më parë dhe që atëherë as një ajet i vetëm ose letër e librit nuk ka qenë ndonjëherë i ndryshuar.
I Befasuar, Abdurrahmaan tha: “Çfarë? Kjo është e pamundur!”
“Kjo është e vërteta”, iu përgjigja.
Me habi absolute, Abdurrahmaan u shpreh: “Nuk mund të jetë e vërtetë. Edhe Bibla është ndryshuar disa herë. Në fakt, ka shumë versione të Biblës. Për një libër të mbetet i paprekur për 1400 vjet është e pamundur!”
Unë iu përgjigja, “Ky libër është një zbulesë nga Perëndia, dhe Ai e mbron këtë libër nga korrupsioni. As edhe një pikë apo shenjë diakritike e librit nuk ka qenë ndonjëherë i ndryshuar”.
“Vetëm për të provuar pikat e mia, unë do të lexoj një kapitull apo një ajet nga Kur’ani. Pyesni cilindo musliman nga cilido vend qoftë për të lexuar ato vargje. Pa marrë parasysh se sa shumë musliman ju pyesni, nuk do të jetë i ndryshëm! “, kam shtuar.
I shpjegova atij, mrekullitë shkencore të përmendura në Kur’an; Detajet se si universi erdhi në ekzistencë (Teoria Bing Bang), fakti që dy dete kurrë nuk përzihen (miksohen), gjurmët e gishtave, dhe se si Kur’ani shpjegon dritën e hënës dhe dritën e diellit. Ai më dëgjonte me plotë veshë! Megjithatë, më pas kur ai filloi duke argumentuar me mua, unë i dhash një përkthim anglisht të Kur’anit të Shenjtë për ta lexuar. Ai pastaj u shpreh: “Në këtë rast, Muhammedi duhet të ketë qenë një njeri shumë i mençur, për të shkruar një libër të tillë!”
“Muhamedi s.a.v.s ishte analfabet. Ai ishte një jetim. Ai ishte një bari para se të martohet”, unë iu përgjigja përsëri.
Sipas dëshmisë Abdurrahmaan, ishte i pasigurt në lidhje me atë për ta besuar, kur ai po dilte nga xhamia atë ditë. Ai besonte në shkencë – dhe shkenca qe zbuluar nga një qenie njerëzore analfabet, i cili ka jetuar në shkretëtirën e Mekës 1400 vjet më parë. Si mund të ketë ndodhur?
Ai e la xhaminë me libra dhe fletushka rreth Islamit dhe vazhdoi leximin e tyre sa herë që ai kishte kohë të tepërt. “Mrekullitë e pandryshueshme në Kur’an”, ishte libri që i është dhënë për ta lexuar, së bashku me një përkthim anglisht të Kur’anit sipas kërkesës së tij. Ai kishte shumë pyetje ndërkohë që po lexonte. Ai tha se do të lexojë në lidhje me mrekullitë, vargjet dhe pastaj do të rikontrollojë ajetet nga Kurani – çdo herë, mrekullitë dhe ajetet e Kur’anit shkonin përtej një hije dhe një dyshimi. Ai u largua nga Maldive me librat që iu dhanë për të lexuar, dhe që atëherë ai besonte në një Krijues. Megjithatë, pasi ai donte të bëjë më shumë hulumtime për të bindur veten e tij, ne i dhamë atij dy libra më shumë për Islamin. Pasi u kthye prapa në vendin e tij, Abdurrahmaan shpenzoi kohën duke lexuar librat që ne ia dhamë dhe duke fituar më shumë informacion në lidhje me Islamin. Ai kishte thënë se ka përdor klubet dhe pijet alkoolike me miqtë e tij gjatë fundjavave (të shtunën dhe të dielën). Megjithatë, pasi u kthye në vendin e tij nga Maldive, ai nuk pi alkool, sepse donte t’i lexojë ato libra që ne i dhuruam. Ai e dinte se nuk do ta kuptoj atë që po e lexon në qoftë se nuk ishte i kthjellët. Ai e kaloi kohën e tij të lirë duke lexuar dhe mësuar për Islamin. Gjithashtu vizitoi një xhami, u takua me Imamin dhe besimtarët dhe kërkoi më shumë pyetje rreth Islamit. Edhe pse xhamia ishte një orë me makinë nga zona e tij, kjo nuk e ndaloi atë nga të gjeturit se çfarë ai donte të dinte. Ai filloi duke vizituar xhaminë rregullisht dhe fitoi më shumë njohuri për Islamin duke lexuar më shumë libra. Filloi të marrë përgjigje për pyetjet që kishte që nga fëmijëria. Të gjitha dyshimet dhe pasiguria që ai kishte në zemrën e tij filloi të venitet dhe nisi të përjeton dritën hyjnore të Islamit. Në një email, ai ka shkruar për ne për mënyrën se si e përqafoi Islamin:
Pse muslimanët nuk pinë alkool? – Unë gjithmonë pyesja veten pse! Unë e kam marrë përgjigjen për këtë pyetje! Unë isha duke marrë të gjitha përgjigjet e pyetjeve që kam pasur në lidhje me këtë fe dhe idetë e mia të gabuara ishin duke u pastruar. Unë pashë provën për një Krijues nga Kur’ani. Pashë prova nga Kur’ani që Allahu është i vetmi Zot i pashoq. Për të bindur më tej veten time, kam kërkuar të di se çfarë thotë Kur’ani për Jezusin (Isa as). Kur e pyeta Imamin e xhamisë për këtë pyetje, ai më lexoi disa vargje nga Kurani. Nga këto ajete kam mësuar se Jezusi (Isa a.s) ishte një profet i All-llahut, jo i biri i tij. Dhe Imami lexoi për mua në lidhje me mrekullinë e lindjes së Jezusit (Isa a.s) nga Kurani. Ai lexoi për mua për Njësinë e Allahut dhe se Ai nuk ka nevojë për ndonjë gjë apo ndihmën e askujt. Ishte sikur kam gjetur realitetin që kam kërkuar! Braktisa Krishterimin sepse nuk mund ta kuptoj idenë se një Perëndi do të ishte aq i paaftë që Atij t’i duhet një qenie njerëzore. Në të kundërtën, në Kur’an, Allahu është përshkruar si Një, nuk ka nevojë për ndihmën e askujt dhe i lirë nga çdo nevojë dhe dëshirë njerëzore. Isha i sigurt se kisha gjetur besimin tim! Kisha gjetur Zotin tim! Kisha gjetur Allahun! Lotët u tundën në faqet e mia kur Imami po lexonte ato vargje. Dhe rrugës për t’u kthyer prapa në shtëpi, unë qaja brenda në makinë. Nuk doja të humbas as një sekond tjetër – I kisha humbur tashmë tridhjetë vjet të jetës sime! Pa humbur më shumë kohë, vendosa të përqafoj Islamin.
Atë ditë, bëri dush dhe shkoi në xhami. Imami i mësoi se si të kryej abdesin dhe ai deklaroi besimin Islam:
“Unë dëshmoj, se nuk ka Zot tjetër përveç Allahut dhe Muhamedi s.a.v.s është i dërguar i All-llahut. Unë gjithashtu dëshmoj se Jezusi (ISA a.s), është një i dërguar dhe jo biri i Allahut.”
Menjëherë pasi përqafoi Islamin, Abdurrahmaan më dërgoi një email duke më thënë se e kishte pranuar Islamin.
Duke shprehur ndjenjat e tij në momentin e deklarimit të besimit, ai përmend në email:
Në momentin që u bëra një musliman, ndjeva mornica në të gjithë trupin tim dhe një valë të dridhurash vrapoi poshtë shpinës time. Unë ndjeva që kam humb një barrë të rëndë që kisha mbajtur. Ishte sikur të gjitha mëkatet e mia kishin drenazhuar jashtë nga trupi im dhe zemra ime ndjeu dritë, shpirti im ishte i qetë dhe isha në një gjendje të kënaqësisë, paqes dhe qetësisë. Fjalët më dështojnë, kur përpiqem të përshkruaj ato ndjenja; lumturi, kënaqësi, paqe dhe lehtësi. Një lumë i vazhdueshëm i lotëve rrodhi poshtë faqeve të mia. Kam qarë shumë në sexhde. Bërtita me zë të lartë. Ndjeva shpirtin tim që po merrte dashurinë dhe dhembshurinë e Allahut. Ndjeva mëkatet e mia të binin nga supet e mia. Ndjenjat që unë po ndjeja më bënë të qajë edhe më shumë. Kur u ngrita nga sexhdja, të gjithë rreth meje ishin duke shikuar në mua – sytë e tyre dhe mjekra ishin përmbyt në lot. Të gjithë ata më përqafuan dhe më përgëzuan që u bëra musliman dhe më thanë se ishin vëllezërit e mi.
Abdurrahmaan e pranoi Islamin në 26 nëntor 2014. Emaili i tij solli lotët e kënaqësisë. Të gjithë njerëzit që punonin në xhami e uruan se ai do të bëhej musliman. Një ditë më pas, iu dhash këtë lajm të mirë atyre. Lotët e gëzimit vishen sytë e tyre dhe ata kryen sexhden e mirënjohjes. Ne u ndjemë sikur morëm lajmin për ndonjë anëtar të familjes i cili kishte ardhur përsëri pasi ishte larguar me vite – kjo ishte edhe më mahnitëse. Ky lajm u provua të jetë një burim i madh i inkurajimit për punën tonë. Ne patëm dhënë këtë lajm të mirë për të gjithë dhe vendosëm për të festuar. Shumica prej nesh filluan të dërgojnë postë elektronike për Aburrahmaan dhe secili e çdo njëri e përgëzonin atë. Ai ishte aq i ngazëllyer për të marrë email nga ne saqë na konsideronte si të afërmit e tij. Dashuria dhe farefisnia qe ai ka marrë nga të gjithë ne provoi të jetë një burim i kënaqësisë për të.
Nga një prej motrave që i dërguan email, mësoi se gjëja e parë që ai duhet të bëjë pas përqafimit të Islamit ishte namazi. Çfarë ai donte domosdoshmërisht pas asaj ishte të bëjë namazin. Edhe pse tashmë i bindej dhe adhuronte Allahun, nuk dinte se si të lutet; ai nuk dinte se çfarë të lexojë, as veprimet fizike. U përpoq të mësojë lutjet duke shikuar video në Youtube, por nuk e kuptonte as një fjalë të gjuhës arabe. Konfuzioni e mposhti atë. Etja e tij për namaz e bëri atë përsëri t’iu dërgoj email motrave tona. Në një postë të tillë ai deklaroi:
Motër e nderuar, kam nevojë të ju pyes për një nder të madh! E di se çdo musliman është i detyruar të lutet pesë herë në ditë, por unë nuk e di se si të lutem. Nuk e di se çfarë duhet recituar në lutje. Si mund të shkoj në xhami çdo ditë? Është me të vërtetë shumë larg nga vendi im. Koha e Akshamit është shumë vonë sidomos në sezonin e dimrit që po afrohet. Unë mund të lutem në shtëpi, por nuk e di se si. Motra ime, të lutem më ndihmo!
Të njëjtën natë ai dërgoi një email shumë të pikëllueshëm dhe emocional në të cilën ai deklaroi:
Unë dua të bëj adhurimin, por thjesht nuk e di se si! Po mendoja sot: “. Adhurimi është vetëm komunikimi me Krijuesin dhe nuk kam nevojë të shkoj në një xhami të largët për të bërë këtë. Kemi një kishë këtu afër. Unë mund të flas me Zotin tim atje sa herë të dua.” Por më pas po mendoja me veten time; “Djalli po përpiqet të më mashtrojë sepse jam bërë musliman, ai është duke u përpjekur të më dërgoj mua në një vend adhurimi të të krishterëve – nuk do të shkoj!”
Ai tha se e kaloi atë natë duke qarë. U ul në qilim në qendër të shtëpisë së tij dhe bërtiti shumë. Duke iu drejtua Allahut:
Më fal! Unë nuk di se si të lutem. O Allah, bëje të lehtë për mua që të bindem ty dhe të falë namazin ashtu siç më keni udhëzuar mua në Islam. Unë nuk dua të vdes si një person i cili nuk është lutur. Kam frikë vetëm duke e menduar atë. O Allah, unë të dua kaq shumë dhe mund ta ndjejë dashurinë Tuaj. Kështu që unë jam i etur për të të adhuruar me përkushtim. Çfarë mund të bëj në qoftë se vdes pa bërë një lutje tek Ju, një lutje të vetme?
Atë natë, ai ra në gjumë në atë gjendje që ishte, dhe pa një ëndërr të pabesueshme. Në një email dërguar motrës së tij më të ngushtë në Maldive, ai rrëfen ëndrrën e tij:
Motër e dashur, mos u bëni merak për lutjen time. Unë u luta me RasulAllah s.a.v.s natën e fundit! Kurrë nuk kam parë askënd më të bukur se s.a.v.s. Në të gjithë Italinë, nuk ka ndonjë aq të bukur sa ai, nga gjithë që kam parë. Ndjeva sikur vetja ime shkrihej kur s.a.v.s buzëqeshi. Zemra ime u mbush me dashuri për të. Allahu e kishte krijuar atë s.a.v.s në mënyrën më të mirë dhe më të bukur – një mjekër mahnitëse, sytë e zi të bukur, një buzëqeshje simpatike, dhëmbë të bardhë, dhe një fytyrë e çehre e bardhë. Ishte sikur drita po buron nga fytyra e tij.
Ai s.a.v.s më tha: “Assalamualaykum Abdurrahmaan”.
“Kush është Abdurrahmaan?” – ia ktheva unë.
Ai s.a.v.s më tha se isha unë dhe më tha “A nuk është emri që motrat tuaja t’a kanë dhënë? Ai është emri më i dashur tek Allahu.”
E pyeta s.a.v.s nëse Allahu do të më dojë edhe pse nuk jam lutur, as një lutje të vetme. Ndërsa lutja është një nga detyrimet më të rëndësishme pas përqafimit të Islamit.
S.a.v.s më tha: “Mos u shqetëso! Allahu di çdo gjë! All-llahu e di në lidhje me vështirësitë tuaja si një musliman i ri. Sinqeriteti juaj dhe dashuria për Allahun, janë më të rënda në sytë e Allahut. Tani mos u mërzit për jetën tënde sepse ajo do të jetë shumë më e mirë për ju sesa kjo deri tani.”
Pastaj ai s.a.v.s shtoi: “Eja! Lutu me mua, bëj lutjen tënde të parë si një musliman!”
E ndoqa me bindje dhe u luta me të s.a.v.s.
Pas namazit, s.a.v.s më tha: “O Abdurrahmaan! Kurdo që të lutesh, lutu sikur je duke më parë mua të lutem!”
Isha dakord! Gjithashtu edhe namazin e sabahut e falëm me s.a.v.s, pasi ai më thirri me emër më dha këshilla dhe më tha që t’ju përmbahem atyre. Ai s.a.v.s më tha: “Kujdes nga djalli! Mos e lejo t’ju zhgënjej me waswasa e tij (mosbesimet apo pëshpëritjet) në veshët tuaj. Ai vjen në forma dhe mënyra të ndryshme – nganjëherë në formën e një qenie njerëzore, nganjëherë në dëshirat e dëshirueshme, dhe nganjëherë si pasuri e bollshme.
Pas kësaj, Abdurrahmaan solli ndryshime të mëdha në jetën e tij. Ai shkatërroi mini barin në shtëpinë e tij ku rruanin alkool. Kishte punëtorë të cilët hoqën qafe shishet e alkoolit dhe të gjitha imazhet në mure. Ai tha se i hoqi imazhet sepse e dinte se engjujt e mëshirës nuk do të tatëpjetën në një vend të pasur me imazhe. Gjithashtu bleu libra fetar, duke përfshirë edhe një përkthim italian të Kur’anit të Shenjtë nga fshati fqinj. Ai e lexoi përkthimin në çdo ditë të vetme.
Abdurrahmaan u ballafaqua me shumë vështirësi kur ndryshoi mënyrën e jetesës së tij në bazë të parimeve dhe normave Islame.
Familja e tij i prenë lidhjet me të dhe miqtë e tij u bënë të huaj. Një natë ai e kishte ftuar familjen e tij për darkë dhe i njoftoi se ai e kishte pranuar Islamin. Reagimi i familjes së tij nuk ishte ajo që ai kishte pritur. Ata i thyen të gjitha lidhjet familjare dhe e braktisën shtëpinë e tij duke thënë se “ne nuk duam të hamë ushqim të bërë nga një musliman.” Pa miqtë dhe familjen, Abdurrahmaan mbeti i vetmuar. Në këtë kohë të vështirë, ishin e motrat e tij më të afërta në Maldive të cilat e ngushëllonin dhe e mbështetnin atë. Ai gjithmonë thoshte: “Unë nuk kam askënd, por jam gjithmonë i lumtur dhe i kënaqur. Unë nuk jam i trishtuar. Zemra ime është e mbushur gjithmonë me një ndjesi të çuditshme të lumturisë.”
Abdurrahmaan, na tha në një email, për një ëndërr që pa natën pasi ai kishte argumentuar me kolegët e tij. Ai ka shkruajtur:
Pashë një ëndërr shumë të bukur mbrëmë! Shumë engjuj në të bardhë, më morën mua në një vend mahnitës. Ata erdhën ndërsa unë isha duke u lutur, më përshëndetën me përshëndetje Islame dhe më pastruan me një ujë aromatik. Ata më ujdisën me një rrobë aromatike dhe më morën me vete. Rrugës shumë engjuj në të bardhë, buzëqeshnin me mua dhe më përshëndesnin me emër. Unë nuk e dija se ku më dërgonin ata. U zgjova përpara saj. Por gjëja më e veçantë është që unë ende mund të mbajë mend parfumin e rrobave që engjujt kishin ujdisur në mua.
Pas kësaj, Abdurrahmaan u përpoq të vizitoj sa më shpejt të jetë e mundur Maldiven. Ai donte të mësojë më shumë për Islamin dhe të recitoj Kur’anin. Ai dëshironte të mësojë përmendësh tërë Kur’anin, pasi motra e tij më e afërt i kishte thënë atij në lidhje me virtytin e të mësuarit përmendësh: ai person që memorizon Kur’anin do të jetë në gjendje të ndërmjetësojë për dhjetë njerëz në Ditën e Gjykimit. Ai u përpoq të fluturoj për në Maldive përpara dhjetorit 2014, dhe filloi punën për të ndryshuar zyrtarisht emrin e tij dhe pasaportën. Ai gjithashtu shkroi dua (lutjen) e abdesit në një copë letër dhe e ngjiti në murë për ta lexuar pas kryerjes së abdesit për namaz.
Abdurrahmaan u përball me disa incidente ku ai shfaqet në një nivel të lartë të besimit të tilla si duke qenë në një kompani të një çifti ku zonja ishte e veshur në mënyrë të papërshtatshme; Kolegët që e përqeshën atë dhe besimin e tij dhe incidente tjera të pakëndshme.
Në çdo situatë, ai u mundua të mos bie në mëkat, por u përpoq të arrijë parajsën.
Në emailin e tij të fundit më 5 dhjetor 2014, Abdurrahmaan rrëfen historinë e asaj që kishte ndodhur kur ai shkoi në shtëpinë e motrës së tij pas një ftese për darkë. Ai nuk hëngri asgjë atë natë edhe pse motra e tij kishte përgatitur mish pule. Kishin shërbyer verë, të cilën ai nuk pranoi t’a hapte. Për më tepër, motra e tij kishte sjellë një prift të krishterë për ta këshilluar dhe për ta bindur Abdurrahmaan që të braktisë Islamin. Abdurrahmaan pranoi ftesën e motrës dhe vizitoi shtëpinë e saj duke menduar se ajo donte të vendos gjërat drejtë dhe për të forcuar lidhjet familjare. Megjithatë, ajo kishte një qëllim të ndryshëm – ta kthej atë përsëri në të krishterë.
Posta e fundit e Abdurrahmaan u prit në 5 dhjetor 2014. Ai përmendi në këtë mail që do të na shkruaj përsëri pas namazit të së premtes. Megjithatë, ne nuk morëm ndonjë letër prej tij pas saj, as ai u përgjigj në ndonjë nga letrat tona. Si mund të marrim një përgjigje? Ai kishte vdekur atë ditë ndërsa ishte në sujood (sexhde) në namazin e të premtes. Ai i kishte dhënë lamtumirën kësaj bote! Ai u takua me vdekjen e tij në sexhde, ashtu siç e kishte parë në ëndrrën e tij.
Përktheu: Ferizate Ramadani
Burimi origjinal: Hadithoftheday.com
Burimi në shqip: www.islamifejaevertete.com
