Në shoqërinë e Allahut
Ai që nuk gjen rehati në shoqëri me njerëzit, por e gjen atë në vetmi, është njeri i sinqertě, por i dobët. Ai që gjen qetësi në shoqëri me njerëzit dhe e ka humbur atë kur rri vetëm, ështe i sëmurë. Ai që e ka humbur rehatinë si me njerëzit ashtu edhe me veten, është një i braktisur dhe i vdekur. Ndërsa ai që e gjen rehatinë si me veten ashtu edhe me njerëzit, është i dashuruari, i sinqertë dhe i fortë.
Atij njeriu që Allahu ia ka dhënë qetësinë në vetmi duke bërë ibadet, ai e shton vetminë. Kurse ai që rehatinë e gjen me njerëzit, duke i udhëhequr e këshilluar ata, e shton atë. Ndërsa ai që rehatinë e gjen atje ku plotësohet vullneti i Allahut dhe qëllimi i Tij, edhe vetminë me Allahun dhe përzierjen me njerëzit gjithashtu e shton. Ndaj, më e mira është të mos zgjedhësh për vete vetëm se atë që Allahu ka zgjedhur për ty, kudo që Ai të të vendosë. Pra, kënaqu me atë që Ai kërkon prej teje dhe mos kërko atë që ti do prej Tij.
Burimi:
Libri: “El Feuaid”
Ibn Kajjim el Xheuzije
