Maria Akbar argumenton se ato gra muslimane që heqin hixhabin po tregojnë dobësi në besimin, karakterin dhe perceptimin e tyre për veten.
Kur mendoni për fjalën hixhab, gjëja e parë që ju vjen në mendje është mbulesa fizike e kokës që gratë muslimane mbajnë mbi kokë. Por si muslimanë ne e dimë termi “hixhab” i referohet shumë më tepër sesa thjesht kësaj dhe në fakt është edhe fizik edhe shpirtëror në natyrë.
Megjithatë, për qëllimet e këtij artikulli ne do të fokusohemi në shallin fizik të kokës.
Qoftë të gjitha mediat kryesore të lajmeve që raportojnë për një grup vajzash muslimane që heqin hixhabin e tyre, ose gra të tjera që luftojnë për të veshur hixhabin e tyre, apo edhe vajza muslimane në platformat e mediave sociale që heqin hixhabin e tyre, tema e hixhabit është gjithmonë për diskutim.
Por duhet shtruar pyetja pse u japim hapësirë të tjerëve që të ndikojnë në mënyrën se si ndihemi për hixhabin si muslimanë. E vërteta është e vërteta pavarësisht se kush e përkrah apo kundër saj.
Allahu e ka përshkruar hixhabin si pjesë të sheriatit tonë, dhe për këtë arsye, pavarësisht se çfarë thotë apo bën dikush, ka urtësi dhe përsosmëri në të.
Heqja e hixhabit portretizohet si liri, zgjedhje, çlirim dhe në fund ajo cilësi mashkullore – forcë. Hixhabi shihet se kufizon, shtyp dhe shtyp personalitetin dhe bukurinë e një gruaje. Gratë që heqin hixhabin e tyre shpesh e përshkruajnë veten si të forta që mund ta bëjnë këtë. Për të ndryshuar narrativën. Unë lutem të ndryshoj.
Hixhabi është forcë
Si një grua muslimane që ka mbajtur hixhabin gjatë gjithë jetës së saj, mund t’ju them se çfarë është në të vërtetë. Për mendimin tim heqja e hixhabit është në fakt dobësi. Dobësia para së gjithash në besimin e dikujt, dobësi në karakterin e dikujt për t’i lejuar njerëzit që nuk e kuptojnë realisht fenë ose kulturën tuaj të ndikojnë tek ju në një shkallë të tillë. Dhe dobësi në perceptimin tuaj për veten tuaj, e tillë që do t’i lejoni të tjerët t’ju kufizojnë në pamjen tuaj fizike.
Ju vetëm duhet të vëzhgoni kalimin në personalitet pas heqjes së hixhabit.
Gratë muslimane që më parë do të silleshin në një mënyrë modeste, dinjitoze, zbërtheheshin për t’u konsumuar nga standardet joreale të bukurisë, duke u grimuar dita ditës, duke ndryshuar tiparet e fytyrës duke përdorur metoda të tilla si botox dhe mbushës buzësh. Heqja e hixhabit është vetëm pjesa e parë në një domino skllavërimi ndaj standardeve joreale dhe të paarritshme të bukurisë.
Mendoj se heqja e hixhabit nga gratë ka një shkak më të thellë. Nuk mund të mohohet se shoqëritë kanë kaluar nëpër breza; gratë vareshin nga burrat si fituesit e bukës së tyre, dhe ishin kryesisht krijuesit e shtëpisë dhe kishin cilësi edukuese, jo konkurruese dhe pasive. Gratë e brezave të vjetër ishin shumë më femërore.
Por me kalimin e kohës, rolet kanë kaluar ku gratë nuk varen më nga burrat; ato janë më të pavarura se kurrë më parë. Ato përpiqen për të njëjtat gjëra si burrat dhe duan të shihen si të barabarta me burrat. Sipas mendimit tim, gratë kanë filluar të sillen si burra dhe në ndjekje të kësaj janë bërë të padëshirueshme dhe fatkeqësisht egoiste deri në një farë mase.
Siç qëndron, për shkak të ardhjes së mediave sociale, gratë po ndikohen lehtësisht nga të tjerët me të drejtë ose gabim. Për shkak të ndryshimeve në tiparet e personalitetit që kanë depërtuar, është bërë e vështirë të këshillosh kolegët dhe t’i korrigjosh ato. Ato kanë një qëndrim shumë jo të mirë. Mjerisht, ato nuk dinë më si të sillen si gra.
Gratë sot nuk e shohin vlerën e një gruaje që shihet si një perlë, një gur i çmuar, shumë e bukur për t’u ekspozuar për botën. Por për mua kjo është çmenduri pasi kush nuk do të donte të shihej si një gur apo perlë e çmuar? Një femër femër sigurisht që do ta bënte. Hixhabi më bën të ndihem kështu.
Unë kurrë nuk do të bëj kompromis për hixhabin
Për mua, një nënë që punon me dy fëmijë, që jetoj në një shoqëri kryesisht të bardhë, hixhabi nuk është diçka për të cilën do të bëja kurrë kompromis. Hixhabi im është para së gjithash identiteti im si musliman; kur një person më sheh mua, ata e dinë që unë jam musliman. Dhe e dua këtë, më bën të ndihem krenar.
Së dyti, është një kujtesë për mua gjatë gjithë ditës sime kur jam jashtë dhe rreth asaj që po shikohem si musliman, kështu që më mban nën kontroll dhe të vetëdijshëm për Zotin në një farë mase.
Së treti, është një shembull për vajzën time, mbesat e mia dhe të tjerët rreth meje. Kjo do të thotë, ju mund të arrini gjithçka që mundet kushdo që nuk mban hixhab. Hixhabi im kurrë nuk ka kufizuar asnjë aspekt të jetës sime. Konkretisht jo studimet apo mundësitë e mia, as ku udhëtoj, as me kë lidhem.
Nuk ishte e pamja ime e jashtme fizike ajo që më çoi askund në jetë; ishte gjendja ime e brendshme, personaliteti im, forca ime si muslimane, vetëdija ime për Zotin, etiketat dhe sjelljet e mia.
Këto janë cilësitë që do t’ju çojnë larg në jetë. Jo sa shumë grim keni apo sa flokë keni në shfaqje.
Në fund të fundit, hixhabi i jep njërit nder, dinjitet dhe forcë.
Marr nga: https://5pillarsuk.com/ Solli në shqip kohaislame.com
