Homoseksualizmi, kjo sëmundje moderne!
Homoseksual është ai person, i cili ka parapëlqime dhe kërkon aktivitete seksuale me njerëz të seksit të vet. Ky njeri eksitohet nga njerëzit që kanë seksin e tij ose kryen aktivitete seksuale me ta. Termi lesbiane përdoret për një femër homoseksuale, ndërsa termi gay shpesh përdoret për homoseksualët meshkuj. Një individ biseksual joshet seksualisht nga njerëz të të dyja sekseve.
Sipas psikiatrisë homoseksualizmi bën pjesë në çrregullimet e epshit seksual, pra, është sëmundje e jo një gjë fiziologjike siç e paramendojnë disa njerëz sot.
Homoseksualizmi në realitet është inversion seksual, që do të thotë, se personi në fjalë ndien njëkohësisht refuzim ndaj seksit të kundërt. Varësisht nga kategoria e objektit erotik, homoseksualizmi mund të jetë: pedofilia (pedos – fëmij), subjekt i të cilit janë fëmijët e seksit mashkullor, efebofilia (efebos – pubertet), kur homoseksualizmi është i orientuar tek personat në mes 14-20 vjeç, androfilia (andros – mashkull i pjekur), kur subjekt është mashkulli i rritur deri në 50 vjeç, gerontofilia (geros – plak), ku në këtë rast subjekt është personi i moshuar, narcizizmi (narcismus, autoerotismus, automonosexualismus), një fenomen i rrallë dhe paraqet orientimin seksual ndaj vetvetes, ku trupi i vetë personit bëhet objekt i kënaqësisë seksuale. Termi rrjedh nga një legjendë e mitologjisë antike, sipas së cilës Narcisi duke shikuar trupin e tij në sipërfaqen e ujit u bë objekt erotik i vetvetes, duke injoruar seksin e kundërt.
Nekrofilia është afiniteti i epshit seksual ndaj kufomës së seksit të kundërt.
Zoofilia (sodomia) është realizimi i epshit seksual me kafshët.
Fetishizmi është çrregullim seksual, i cili qëndron në arritjen e kënaqësive seksuale me soditjen e objekteve, që i takojnë seksit të kundërt (p.sh. flokët, rrobat intime etj.).
Për të shpjeguar parapëlqimin homoseksual janë propozuar teori të ndryshme, por deri më sot asnjëra nuk ka qenë e suksesshme. Shumica e personave homoseksualë janë sakrificë e një edukimi të gabuar. Disa prej tyre në fëmijëri janë traumatizuar nga një përjetim homoseksual nga një njeri i moshuar. Në rastet të tjera kemi të bëjmë me faktorët e pavetëdijes (subkoshiencës) – situata e Edipit dhe frika e pavetëdijshme ndaj nënës, frika nga kastracioni etj. Sipas shkollës psiko-analitike, homoseksualiteti është i shkaktuar nga disa ndodhi në fëmijëri, të cilat në kujtimet e tyre intensive të fiksuara, të mbjella në fillim, thellë në pjesën e ndërdijes së psikes, munden më vonë të shtyjnë në polarizimin epshor normal, duke fiksuar orientimin homoseksual në formën e epshit seksual infantil.
Një studim i rëndësishëm i Bell, Ueinberg dhe Hamersmith (1981) zbuloi se parapëlqimi seksual përcaktohet kryesisht përpara se adoloshentët të kenë pasur përjetime seksuale. Megjithatë sot psikologët nuk kanë arritur t’i kuptojnë dot shkaqet e homoseksualizmit.
Disa autorë (Levin, Klassen, 1974) mendojnë se homoseksualizmi është i natyrshëm, sepse sipas tyre fakti që te kafshët ekziston një sjellje e tillë tregon se ajo është e natyrshme.
Simon Le Vay, një neurolog me renome botërore, profesor në “Harvard Medical Center”, thotë në studimin e tij “Miti homoseksual tek kafshët”, se ndonëse janë vërejtur sjellje homoseksuale është e pamundur që kafshët të kenë një sjellje të tillë për një kohë të gjatë pa u përfshirë në sjellje heteroseksuale. Një orientim homoseksual tek kafshët është gjë gati e paqenë. Në anën tjetër, dr. Antonio Pardo i Universitetit të Navarrës, Spanjë, shkruan: “Të flasim drejt, tek kafshët nuk ekziston homoseksualiteti. Për arsye të mbijetesës, instinkti i riprodhimit tek ata është gjithnjë i drejtuar tek seksi i kundërt.”
Dr. Dean Hamer, një prej gjeneticienëve më të mëdhenj në botë, aktivist gay dhe vetë gay thotë në revistën “The science of Desire P. Copeland and D. Hamer (1994): “Nuk mund të thuhet se ka një gjen gay.”
Uilliam Byne, doktor i psikiatrisë dhe i biologjisë dhe Bruce Parsons (1993) thonë në studimin e tyre: “Orientimi seksual tek njerëzit: Rivlerësimi i teorive biologjike.” Arkivat e përgjithshme të psikiatrisë fq. 50, nr. 3, pasi analizuan me kujdes të gjitha studimet e rëndësishme biologjike mbi homoseksualizmin nuk gjetën asgjë që të mbështesë teorinë e shkakut biologjik të homoseksualitetit.
Shkencëtarët psikiatër Fridman dhe Drëney shkruajnë në “Journal of Neuropsychiatry, vol. 5, nr. 2, Spring 1993”: “Pavarësisht gjetjeve neurobiologjike të kohëve të fundit na sugjerojnë se homoseksualizmi është i përcaktuar gjenetikisht dhe biologjikisht, nuk ka asnjë provë shkencore për modelin biologjik të homoseksualizmit.”
Prandaj lista e shkencëtarëve me renome botërore dhe e punimeve të tyre që tregojnë se homoseksualiteti nuk është i lindur (gjenetik), është shumë e madhe. Por, aktivistët e heshtjes gay janë përpjekur me mjeshtëri ta zhvendosin vëmendjen nga këto të vërteta dhe të flasin për orientim seksual dhe jo për sjellje seksuale, duke e ditur mirë që pranueshmëria publike është shumë më e madhe, kur thuhet se homoseksualiteti është i lindur. Homoseksualiteti është një sjellje seksuale e pashëndetshme dhe pranimi i saj publik është me pasoja të rrezikshme. Sëmundjet seksuale transmitive të homoseksualitetit janë: viruset, bakteret dhe mikroorganizmat e tjerë.
Gazeta “San Francisko Cronicle” më 15 janar të vitit 2008 njoftoi se në komunitetin gay të qytetit ishte shfaqur një lloj stafilokoku rezistent ndaj çdo lloj antibiotiku. Sidomos problem të madh paraqesin sëmundjet transmitive virusale siç janë: HIV/AIDS, virusi papiloma human (HPV), virusi i herpesit simplex (HSV) dhe virusi i hepatitit B. Tek homoseksualët dyert hyrëse janë: mukoza e regjionit anal.
Qendra Kombëtare për Kontrollin dhe Parandalimin e Sëmundjeve në SHBA në vitin 2003 raportoi, se 63% e burrave të infektuar me SIDA nga kontaktet seksuale ishin homoseksualë. Nga 12 mijë burra të sëmurë me sifiliz, 65% e tyre ishin homoseksualë, thotë e njëjta Qendër në vitin 2007. Një sëmundje tjetër seksuale Gonorrea, sipas revistës “Sëmundjet Seksuale të Transmetueshme” shfaqet 6 herë më shpesh tek homoseksualët, sesa tek heteroseksualët. Një nga sëmundjet më të rënda, që është e pranishme te homoseksualët është kanceri i zorrës së trashë. Sipas revistës amerikane “Kujdesi Klinik për Amerikën e Veriut”, e botuar në vitin 2004 bën me dije se 65% e njerëzve me kancer kanë qenë homoseksualë.
Është e tepërt të thuash se përdorimi i drogës te homoseksualët është në nivele dëshpëruese dhe tmerruese. Kriminologë të panumërt kanë dhënë statistika lebetitëse për dhunën që shfaqin homoseksualët.
Agjenda gay, e kujdesshme dhe e mbrapshtë në manualet dhe në manifestet e saj kërkon që kundërshtarët e homoseksualizmit të cilësohen si homofobikë dhe të pa iluminuar. Ata nuk pranojnë debate për të vërtetat dhe statistikat, por rreken t’i fshehin ato. Të vërtetat janë të rënda dhe e bëjnë kauzën e tyre të ngritur mbi gënjeshtra. Në fund mund të dalim në përfundimin, se homoseksualizmi është sëmundje e rëndë, që dëmton individin dhe shoqërinë dhe mu për këtë e dënon aq rëndë Krijuesi ynë i Plotfuqishëm, ashtu siç dënoi shumë ashpër popullin e Lutit alejhi selam, popullin e Pompeit, ndërsa sanksionet e Sheriatit për këto veprime të shëmtuara janë dënim me vdekje duke i hedhur nga lartësia. Përkujtojmë këtu mesazhin e Kuranit Fisnik, i cili vlen për çdo kohë dhe për çdo brez:
“(Përkujto) Lutin kur ai i tha popullit të vet: “A bëni atë punë të shëmtuar që edhe vetë ju e kuptoni (se është e keqe)?”
A me të vërtetë ju nga epshi kontaktoni me meshkujt, i braktisni gratë tuaja? Ju jeni popull injorant(xhahil).
E kundër atyre lëshuam një shi (me gurë); i shëmtuar ishte ai shi për ata të cilëve iu kishte tërhequr vërejtja.”(Nemël, 54-58)
Shkroi: Prim. dr. med. sc. Ali ILJAZI
Burimi: http://albislam.com/
http://www.islamifejaevertete.com/
