Sëmundja e xhelozisë
1. Xhelozia është njëra prej mëkateve të mëdha e cila lidhet me shkatërrimin e veprave të mira me një shpejtësi sikurse që zjarri që i djeg drunjtë dhe e thanë barin në hi. “Xhelozia i djeg veprat e mira, njëlloj sikurse që zjarri i djeg drunjtë për djegie. ” [Sunan Ibn Maxheh]
2. Prej Pejgamberit salallahu alejhi ve selem xhelozia është përshkruar si sëmundje.
3. Xhelozia donë të thotë ta urresh që të tjerëve të ju ndodh ndonjë e mirë.
4. Xhelozia është mos kënaqësi me caktimin e Allahut dhe dhurimit të tjerëve bekimin e Tij.
5. “Besimi dhe xhelozia nuk qëndrojnë së bashku në zemrën e robit.” [Ibn Hibban, sahih]
6. “Njerëzit do të jenë shumë mirë për derisa nuk xhelozojnë në njëri tjetrin.” [At-Tabarani me transmetim të besueshëm]
7. Xhelozia është karakteristik të cilën jehuditë e shfaqën kundër Pejgamberit, sallallahu aleihi ve selem, duke i nxitur ata që t’i sjellin atij dëme.
8. Xhelozia të dërgon në urrejtje.
9. Pejgamberi salallahu aleihi ve selem e ka përshkruar xhelozin si qethës i fesë.
10. Muslimanët janë të urdhëruar në Suren el-Felek që të kërkojnë strehim prej smirëkeqit kur ai nxit për xhelozi.
11. Xhelozia është më e keqe se mizëria; kjo është për arsye se mizëria vetëm e ndalë vetën e tij që të ketë ndonjë të mirë por ai i cili xhelozon nuk i pëlqen të mirat që Allahu i miraton mbi robërit e Tij.
12. Askush s’mund të arrin besim të vërtet derisa ai të dëshiron për vëllain e tij atë çka e dëshiron për veten e tij.
13. Është thënë se ata njerëz të cilët kanë shkallën më të lartë të shqetësimit janë xhelozët. Një person i atillë nuk ka rehati dhe vazhdimisht është i brengosur.
14. Dëmi më i madh i cili rrjedh prej njeriut xheloz bie mbi xhelozin, i cili me një mospëlqim të caktimit të Allahut fiton një humbje të madhe për vetën e tij.
El-Mubarrad i lexoj këta rreshta:
Syri i xhelozit çdoherë sheh skandal,
duke vënë në shesh gabimet dhe duke i fshehur të mirat.
Ai të takon ty me gëzim, me fytyrë të buzëqeshur,
derisa zemra e tij i fsheh ndjenjat e tij të vërteta.
Xhelozia e xhelozit vije pa provokim,
ndërsa ai nuk pranon asnjë arsye kur ai sulmon.
Pjesë të marrë nga “Sëmundjet e zemrës dhe shërimi i tyre” nga Ibn Tejmija.
E huazuar.
