ARMIQËSIA MES NJERIUT DHE SHEJTANIT SHKAQET E ARMIQËSISË, HISTORIA DHE ASHPËRSIA E SAJ
Armiqësia në mes njeriut dhe shejtanit është më rrenjë të thella, historia e saj kthehet në ditën në të cilën All-llahu krijoi Ademin ende pa i dhuruar shpirtin. Transmetoi Muslimi nga Enesi radiAll- llahu anhu se Muhammedi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem tha: “Kur All-llahu e krijoi trupin e Ademit në Xhennet, e la ashtu një kohë sa Ai dëshiroi, Iblisi filloi t’i afrohet e të shikojë se ç’është ai, kur e pa se është i zbrazët, e kuptoi se është një krijesë labile”.
Kur All-llahu i dhuroi Ademit shpirtin dhe i urdhëroi melekët t’i bëjnë sexhde atij, Iblisi adhuronte All-llahun me melekët e qiellit, kështu që ky urdhër e përfshiu edhe atë, por ai e pa vetën të madh, bëri mendjemadhësi dhe refuzoi t’i bëjë sexhde atij: “Tha (Iblisi): “Unë jam më i mirë se ai, mua më krijove nga zjarri, kurse ate nga balta” (El-A’raf: 12).
Kur babai ynë Ademi (alejhis-selam) i hapi sytë, gjeti para vetës respektin më të lartë, ai i gjeti melekët duke i bërë sexhde, por ai gjeti edhe një armik të rrezikshëm, i cili i kërcënohet atij dhe pasardhësve të tij që t’i shkatërrojë dhe t’i devijojë. Pas kësaj All-llahu e largoi Iblisin nga Xhenneti i përhershëm si shkak i mendjemadhësisë së tij dhe i premtoi se do ta lë të gjallë deri në Ditën e Kijametit: “Tha (Iblisi): “Më jep afat deri në Ditën e ringjalljes së tyre”. I tha (All-llahu): “Ti tash më je nga ata që iu është dhënë afati” (El-A’rafë: 14-15). Ky i mallkuar u betua se do t’i devijojë bijtë e Ademit: “Tha (Iblisi): “Për shkak se më humbe mua, unë do t’u ulem atyre (do t’u zë pusi) në rrugën Tënde të drejtë. Mandej, do t’ju sillem atyre para, prapa, nga e djathta dhe nga e majta e tyre, e shumicën e tyre nuk do ta gjejsh që të falënderohen (të besojnë)” (El-A’rafë:16-17). Kjo fjalë sqaron masën e mundit të tij që ai shpenzon në devijimin e njerëzimit, ai u del para atyre nga çdo rrugë, nga e djathta e nga e majta, para dhe prapa; dmth nga të gjitha anët. Tha Zemhasheriu duke komentuar këtë ajet: “Pastaj do t’u vijë atyre nga të katër anët, nga të cilat anë në të shumtën e rasteve vjen armiku dhe ky është shembull i pëshpëritjes së tij dhe i zbukurimit të punës së tyre sa të ketë mundësi, sikurse thuhet në fjalën e All-llahut: “Dhe me atë alarmin e zërit tënd, mashtroje atë që mundesh prej tyre, me kalorësit e këmbësorët tu thirri ata…” (El-Isra: 64).
Burimi:
Libri: “MASHTRIMET E SHEJTANIT”
Autori: Dr. Omer El-Eshkar
