Cilen dashuri e dëshironi?
Zemra e robit eshte nje gote e cila medoemos duhet te mbushet me te dashur, te afermit e te cilit shpreson dhe ka frike nga ikja e tij.Kurse dy te kunderta s’mund te bahskohen.Nese zemra jote mbushet me dashuri ndaj epsheve ,valle mendon se do te mbetet nee te vend per dashuri ndaj Allahut dhe asaj qe e deshiron Allahu?!
Eshte vetem nje rruge dhe nje zgjedhje, percakto dretimin tend dhe zgjedh njeren rruge.
Nese deshiron dashurine e Allahut dhe kenaqesine e besimit,nuk do te mundesh ta arrish derisa nuk e pastron zemren tende nga dashuria qe Ai e urren.
Nese varesh prej te tjereve perpos Allahut,si ka mundesi te arrish kenaqesin e e besimit dhe embelsine e adhurimeve.
Ata qe fundosen ne epshet e tyre te ndaluara shnderrohen ne rober te saj ,ajo i urdheron kurse ky nenshtrohet.
Ibn Kajjimi,rahimehullah,duke pershkruar gjendjen e njerezve te tille,thote:”PO qe se ju jepet shans te zgjedh mes kenaqesise se Allahut dhe kenaqesise se dashnorit te vet ,do t’i jep perparesi dashnorit te vet perpara kenaqesise se Zotit te vet.
Takimin me dashnorin e vet eshte me i dashur te ai se sa takimi me Zotin e vet.
Lakmia per afersi ndaj dashnorit te vet eshte me e madhe se sa ndaj Zotit te vet.
Ikja nga hidherimi i tij eshte me i madh se sa ikja nga hidherimi i Allahut.
E hidheron Allahun duke kenaqur dashnorin e vet,i jep perparesi interesit dhe nevojave te dashnorit te vet per para Adhurimit ndaj Zotit te vet
E nese i mbetet pak kohe dhe pak iman ,kete pjese te mbetur te kohes do ta harxhon ne adhurime ndaj Zotit te vet.
Flijon qdo gje te qmueshme per dashnorin e vet kurse per Allahun,nse ndodh kjo,qdo gje i duket pa vlere.
Dashnorit ia dhuron mendjen dhe zemren,kohen dhe ambiciet,pasurine me te mire,kurse Zotit te vet ajo qe mbetet.
E ka lere pas shpine dhe e ka harruar.
Nese ngrihet te fal namazin,me gjuhe i drejtohet Allahut,kurse me zemer dashnorit.
Trupin e tij e drejton kah kibla ,kurse zemren nga dashnori.
Iken nga sherbimi i Zotit te vet ,saqe kur fal namza ,ndihet sikur te jete mbi gace,ngase i vjen rende dhe ngarkese,kurse nese duhet ta sherbeje dashnron e vet,i perkushtohet me zemer e me trup,e ben me sinqeritet dhe i gezohet kesaj vepre ,i duket e leht,e jo e rende dhe e gjate”.(“Igathetul-Lehefan”,2/151-152)
Nuk ke nevoj argument per kete,vetem lexo shprehjet dhe po ezite e tyre te mjaftojne.
Shiko gjendjen e tyre se si kjo dashuri u ka sjell fatkeqesi dh elodhje.Vallë,a meriton kjo dashuri dhe epsh t’ia perkushtojme tere jeten?!
Shkeputur nga libri me titull:”Si te ballafaqohesh me epshin”
Nga ,Muhamed Ibn Abdullah Ed-Duvejish
